πεταστή

Ονομάζεται έτσι ένας από τους χαρακτήρες ποσότητας, που χρησιμοποιείται στη σημερινή σημειογραφία της βυζαντινής μουσικής. Στο αρχαίο στενογραφικό σύστημα της βυζαντινής μουσικής, η π. είχε τη γραφή που έχει σήμερα, την ίδια αξία και ονομασία και ανήκε στα ανιόντα φωνητικά σημάδια και μάλιστα στην κατηγορία των σωμάτων.

* * *

η, ΝΜ

(βυζ. μουσ.)

ανιόν σημαδόφωνο τής παπαδικής τέχνης, που είναι όμως και χαρακτήρας ποιότητας και απαιτεί ένα τίναγμα και γύρισμα τής φωνής

νεοελλ.

ψωμί πρόχειρα ζυμωμένο και ψημένο, αλλ. πεταχτάρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πετάννυμι και πετάω «απλώνω, ανοίγω, εκτείνω»].